Ik neem jullie graag eerst even mee terug in de tijd, de tijd van Inge 1.0.
Op 31 januari 2022 stortte ik letterlijk neer tijdens mijn werk. 
Diagnose: zware burn-out.

Hoe raakte ik in hemelsnaam hieraan? Ik kon en wilde dit absoluut niet aanvaarden…

Ik zocht professionele hulp en ben onder andere bij Annelies terechtgekomen. Laagje voor laagje werd duidelijk dat ik zo goed als mijn hele leven voor Jan en alleman klaarstond. Neen zeggen, was geen optie! Intussen lag mijn eigen tempel er verwaarloosd bij. Met 101 teugels in handen stapte ik elke dag op een hogesnelheidstrein, ik spurtte de dag voorbij. Er zat een soldaatje in me die me constant pushte en verder stuwde, steeds dichter naar de rand van een afgrond.  

”Doe niet flauw. Neem seffens maar een pijnstiller.”

“We moeten verder, ze rekenen op je!!”

“Iedereen is moe…”

“Vooruit, ju, komaan!”

Mijn lichaam gaf waarschijnlijk al een hele tijd aan dat ik uitgeput raakte.  Maar ik was verdoofd door de stress, de mentale druk, de werkdruk, het er steeds willen zijn voor mijn omgeving. Ik voelde mijn lichaam niet meer. Ja, de talrijke fysieke kwaaltjes waren er zeker (hoofdpijn, rug- en nekklachten, vermoeidheid, concentratieproblemen,…). Maar mijn brein luisterde hier niet naar, mijn lichaam kreeg geen stem…

En dan…

SHUT DOWN – LICHT UIT – STILTE

Mijn therapeuten raadden me aan om dringend naar mijn lichaam te luisteren… Ja, hallo! Ik ken mijn lichaam toch?!

Niet dus! Ik ademde verkeerd, had een verkeerde houding, plaatste mijn voeten verkeerd, zat vast van kop tot teen, bewoog te krampachtig, te fel, te hevig,… Dus helemaal vanaf nul herbeginnen. Zowel lichamelijk als mentaal…

Na een tijdje heeft Annelies me tijdens de fasciatherapie sessies ingewijd in de wereld van de meditatie.  “Stap voor stap, niets moet, gewoon eens ervaren.” Mediteren is voor mij je gedachten voorbij laten gaan. Ik noem het : “Laat die bootjes maar voorbij varen” Letterlijk stilstaan (of zitten) in het hier en nu. Focus op mijn ademhaling. De stekker uittrekken. Even ontkoppelen van de wereld. Mijn aandacht op mijn  lichaam plaatsen. De spots naar mezelf richten. Steeds dieper wegzakken in een oase van mentale rust en lichamelijke ontspanning.

Lukte me dit meteen? Neen, hiervoor heb ik moeten oefenen. Opnieuw en opnieuw. 

Wat heeft me dit opgebracht?

1. Ik “voel” mijn lichaam weer! Mijn lichaam verwittigt me als er iets aan de hand is. 
2. Ik kan tijdens een meditatie de pijn laten wegebben. Mijn brein “luistert” eindelijk terug naar mijn lichaam. Ik gebruik nog zelden pijnstillers. Voor en tijdens mijn burn-out had ik die wekelijks nodig om op de been te blijven…
3. En mentaal herken ik mezelf niet meer. Er is een rustige Inge (ondertussen 4.0) die ‘s morgens wakker wordt na een zalige nachtrust. Ik stap nu op een boemeltreintje, met nog slechts 2 teugels in handen: eentje voor vandaag en eentje voor morgen. Ik laat de dag naar me toe komen en ik zie wel wat er op mijn pad verschijnt. Niks zo leuk als je laten verrassen.
4. Ik kan genieten van de kleine dingen en plaats mezelf nu op de eerste rij.
5. Leren loslaten was ook een groot onderdeel van mijn genezingsproces. Zowel donkere gedachten als mensen loslaten, is iets wat ik geleerd heb met behulp van meditatie.

Geen stress meer? Toch wel! Maar vroeger bleef ik te lang in die stresspieken hangen. Nu kan ik die stress van me af “relativeren”, spanningen weg “mediteren”. Dus ik kan “mediteer met Annelies” aanraden! We zitten allemaal in een verschrikkelijke ratrace waar we verzuipen in de stress, de moetjes, de sociale druk, de werkdruk, emoties die ons omlaag duwen, enz. 

Tijdens “Mediteer met Annelies” kan ik die stekker er even uittrekken, ik kom tot mezelf, tot rust… Op die manier vergaar ik energie om de rest van mijn dag aan te kunnen. Ik voel dat ik de buitenwereld veel beter aankan, ik leef bewuster, sterker, rustiger.

Ik zou zeggen: Gewoon proberen!