Waarom ervaar jij druk op het werk terwijl je collega dat niet doet?
Deze week vertelde een patiënt me dat hij overloopt van het werk sinds hij een zieke collega vervangt en daardoor tijdelijk in een managementfunctie is beland.
“De rek is eruit. Ik voel spanning in mijn spieren, kan geen aanraking verdragen, en mijn eigen to-do-lijst blijft liggen.” 😵💫
Toen we verder spraken, herkende hij dit gevoel van vroeger. Tijdens een gezinscrisis moest hij zichzelf voortdurend wegcijferen om voor de anderen te zorgen.
Hij leerde ruimte maken voor anderen, maar kon daarbij zijn eigen ruimte niet innemen.
Het thema?
🙆♂️ Ruimte innemen
Als iemand zonder dit patroon in dezelfde situatie zat, had die persoon waarschijnlijk anders gereageerd.
Maar voor hem had die crisissituatie in het gezin zijn zenuwstelsel 🧠 geprogrammeerd:
bij hoge druk en grote verwachtingen schiet hij in een freeze-reactie 🥶.
Hij maakt plaats, gehoorzaamt, en vergeet zichzelf.
Maar ons lichaam is slim. Het stuurt signalen – spierspanning, onrust – om ons duidelijk te maken dat er iets moet veranderen.
Tijdens de manuele fasciasessie 💆♂️ ontdekte hij dit patroon letterlijk in zijn lichaam:
Terwijl ik met één hand op zijn buik werkte en de andere onder zijn rug legde, voelde ik hoe zijn lichaam “ruimte maakte” voor mijn hand.
Maar dat gebeurde ten koste van zijn ademhaling 🫁 , die heel oppervlakkig werd.
Dit werd voor hem een krachtig moment van bewustwording 👀.
Door bewust te kiezen voor een diepe buikademhaling, ontdekte hij een nieuwe ervaring:
“Als ik mijn ruimte inneem, kunnen anderen mij zien én rekening houden met mijn grenzen.”
De manuele behandeling werd niet gehinderd door zijn diepe buikademhaling, merkte hij op. Er ontstond een gevoel van vertrouwen 🧘♂️, dat gekoppeld werd aan het innemen van ruimte 🙆♂️. Die belichaamde ervaring was een kleine, maar belangrijke doorbraak.
En jij?
Herken je dit?
Ben jij iemand die makkelijk ruimte inneemt, of pas je je vaak aan?
Wat is jouw thema op het werk?
